De laatste drukke weken

De laatste drukke weken

Het is zo ver. Ik ben weer thuis. De laatste weken waren gigantisch druk: laatste stagedagen, laatste examen, Belgisch bezoek, afscheid nemen van iedereen, deadlines, deadlines, deadlines… Onderwerp per onderwerp neem ik je mee door mijn laatste weken.

Stage

Beoordeling:

Voor het eerst in mijn lerarenopleiding had ik geen schrik om mijn eindbeoordeling van de stage te ontvangen. Wat voel ik een liefde voor de klas en de montessorimethode. Voor mezelf is dit een systeem dat klopt. Iedereen leert op eigen niveau, naar eigen kunnen. Toch heerst er een heel positieve klassfeer, veel motivatie…. Ik ben geen dictator maar ik stuur de leerlingen naar waar ze kunnen raken. Wat die kinderen al kunnen, kon ik zeker niet in het zesde leerjaar. Het was heerlijk om hen les te mogen geven. Mijn plezier en liefde zie je terug in mijn punten. Geslaagd!

Koningsspelen:

Op vrijdag 20 april waren het koningsspelen in heel Nederland, een week voor koningsdag. Dit gaat er in elke school ongeveer hetzelfde aan toe: de leerlingen hebben een halve dag school. Ze ontbijten allen samen in de school/klas. Het thema van dit ontbijt is “gezond”: fruitjes, rodebietengelei, een glas melk erbij… Daarna zijn er sportieve activiteiten en is er een nationaal dansje. Deze dans was absoluut niet makkelijk, maar na twee weken elke dag een keertje geoefend te hebben, bracht onze klas het er zeer goed vanaf. We dansten bij de voetbalvelden met de hele school. Na het dansje waren er voetbalmatchen, estafettespelletjes, flessenvoetbal… het was snikheet maar dat hield het enthousiasme niet tegen. Ik kan vanzelfsprekend geen beelden delen omdat er kindergezichten opstaan, maar hier kan je het dansje bekijken om te sfeer te voelen.

https://www.youtube.com/watch?v=ho9CfacTxpA

Laatste lesdag:

Het was lekker druk de laatste dag. Er was niet alleen mijn afscheid. Er was ook een verjaardag, een boekbespreking, een boerderijbezoek… Ik gaf mijn laatste groeps- en individuele lesjes in een uurtje. Daarna was mijn afscheidsmoment aangebroken. Ik had een lesje Vlaamse muziek gepland. Voor ik kon beginnen, moest ik echter eerst naar het digibord kijken. De leerlingen hadden een filmpje gemaakt om me te bedanken voor de afgelopen maanden. Toen op de startknop gedrukt werd, startte het filmpje “de levende rube goldbergmachine”, een creatieve bewegingsopdracht gebaseerd op een lessenreeks die ik meer dan een maand ervoor gegeven had. Zeer ontroerend. Zeer trots. Als eindles gaf ik daarna dus een lesje Vlaamse muziek. Ik zei dat er -net als in Nederland- in België wel wat dialecten zijn. Ik liet hen “lievelingsdier” horen van de Fixkes. Dit is mijn dialect. De groep is afkomstig van het dorpje naast waar ik woon. Daarna liet ik “Goeiemorgend goeiendag” horen van Slongs Dievanongs. Dit stelde ik voor als goed verstaanbaar Antwerps, het dialect van de provincie waar ik woon. Om te tonen dat er veel dialecten bestaan, liet ik hen ook “Janker” horen van Hannelore Bedert, een West-Vlaamse zangeres. Er waren wel een paar kinderen die dit mooier vonden dan wat ik sprak. Daar kon ik mee leven. De sfeer was vrolijk, enthousiast. De leerlingen kozen uiteindelijk met 14 stemmen voor het liedje van Slongs. Dit zongen we samen, nadat ik natuurlijk een uitleg gaf over wat die rare woorden als “frak” en “velo” betekenden. Heerlijke sfeer met grave rapbewegingen. Verjaardag gevierd, geleerd over de boeken van “het leven van een loser”, koeien gevoederd en in de tractor gereden… de dag was veel te snel gedaan. Knuffels voor het vertrek en weg waren ze. Hier zal ik als leerkracht aan moeten wennen. Man, dat deed pijn.

Saxion

Beroepstaak:

Ik heb het leukste examen der examens afgelegd. We werden met alle klassen door elkaar gehusseld en kwamen zo terecht in groepen van 10 studenten. Vanaf dat moment waren we een schoolteam. Onze onbestaande school had een slecht inspectierapport teruggekregen. Crisisvergadering: wat doen we nu? Op drie dagen tijd hebben we volledige jaarfinanciën herbekeken, veiligheidsprotocollen en een persbeleid opgesteld, een moderne schoolbrede aanpak en visie ontwikkeld, een ideaal zorgschema ontwikkeld, boze ouders geïnformeerd over onze herstelaanpak… heerlijk laatste examen ooit. Ik heb het gevoel meer geleerd te hebben dan op een hele maand tijd. Laatste extraatje: absoluut genoten als directielid. Een taak die ik absoluut zie zitten om ooit in het echt uit te voeren.

Andere vakken:

Voor alle andere vakken had ik geen examen maar een werkstuk in te leveren. Dit waren best wel knallers van formaat. Dat was werken geblazen! Er zitten echt prachtstukken bij, al zeg ik het zelf. Zo heb ik de hele leesbevordering van mijn stageschool onder de loep genomen, heb ik 800 pagina’s gelezen over omgaan met anderstalige nieuwkomers in de klas… Ik heb nog niet alle punten terug (noch alle werkstukken ingeleverd, er zijn er nog twee die ik voor midden mei moet afmaken), maar wat ik tot nu toe teruggekregen heb zijn steeds achten op tien. Prachtscores voor de Belg dus! Good job!

Afscheid:

Na de simulatieweek besefte ik opeens dat het mijn allerlaatste lesdag ooit was. Ik heb geen vakken meer in België, alleen stage en lesgeven. Met die overrompeling in gedachten werd er -tijdens de nabespreking met een drankje, chill!- om stilte gevraagd. Ik kreeg van mijn klas een prachtige afscheidsmand. Dat vroeg natuurlijk om veel knuffels en een voortzetting van de borrel in Deventer stad. Wat een topklas! Wat een topsfeer!

Vrije tijd

Natuurlijk moest ik niet alleen werken, maar kwam bij het naderende besef van het Erasmuseinde ook het besef dat ik afscheid moest nemen van deze prachtige stad. Dat moest ik gelukkig niet alleen doen. Ik kreeg nog bezoek van Nina, van Simon en van mijn grootouders. De zon maakte het allemaal net nog mooier. Ik bezocht een laatste keer de winkeltjes, ontdekte de restaurants die nog op de to-dolijst stonden, bracht een bezoekje aan Apenheul (een dierentuin met -zoals de naam zegt- vooral apen die vaak ook vrij rond mogen lopen, tussen de bezoekers), vierde koningsnacht (een podium bracht sfeer op het plein) en koningsdag (waarin de hele stad omgetoverd werd tot kleedjesmarkt/rommelmarkt), genoot van mijn laatste avonden waar ik ongestoord ukulele kon spelen, toverde kunsten uit de laatste restjes eten…

Wat zal ik deze plek missen. Hieronder nog enkele foto’s.

Thuiskomst

De thuiskomst is raarder dan ik verwacht had. Het is heerlijk om de familie weer te zien, maar voor vrienden heb ik eigenlijk al geen tijd meer. Ik heb minder dan twee weken tijd om de volledige zelfstandige stage voor te bereiden. Druk, druk, druk dus. Ook qua mindset moet ik weer wennen. Ik ga van hyperactief enthousiast naar heimweeverdrietig. Langzaam worden de extremen wel weer normaal. Even afwachten en dat komt weer allemaal goed.

Wat heb ik nu geleerd op Erasmus

Veel. Ik heb weer de rust gevonden die ik gaandeweg verloren was. Ik heb andere manieren van leerkracht zijn gezien, andere manieren van studeren ontdekt, de Nederlandse mentaliteit gevoeld. Ik vertrok met de vraag waarom Nederlandse kinderen gelukkiger zijn dan Vlaamse kinderen in het onderwijs. Ik kom terug met het idee dat dit niet alleen voor kinderen, maar ook voor volwassenen geldt. Bij ons moet alles vol, moet alles druk, moet alles perfect, moet alles “hoe meer hoe beter”. Deze behoefte heerst in Nederland niet, of toch op z’n minst niet in regio Deventer in mijn directe omgeving. Is iets niet zoals je verwacht… nah… volgende keer beter. De focus ligt steeds, wat er ook gebeurt, op het positieve. Terwijl je in België werkt van ’s ochtends tot ’s avonds en dat als normaal beschouwd wordt, verdien je daar in Nederland een pluim voor. Dat wordt niet verwacht, dat verdient respect. Op vrijdagavond sluit je je mailbox, en die gaat ten vroegste op zondagavond weer open. Weekend is weekend. Je verdient rust en tijd om dingen te doen die je graag doet. Wat een verademing. Mijn missie in België: die rust vasthouden. Je geniet zoveel meer van het leven wanneer je het gevoel hebt dit ook te mogen doen. Weg schuldgevoel. (Tussen aanhalingstekens, we spreken nog altijd over mij, natuurlijk werkte ik nog steeds vaak ’s avonds en in het weekend; maar dit dus met een rust over me heen in plaats van de gewende stress).

Nog één ding: ik praat nog steeds Vlaams (soms kruipt er al eens een raar woordje in), maar de Nederlandse manier van praten is duidelijk nog niet uit mijn systeem: ja, ik spreek totaal vreemde mensen aan. Ja, ik praat veel luider dan normaal. Get used to it. Verdwijnt binnenkort ook wel weer. Mij stoort het totaal niet. Mijn kwartje Nederlands bloed is gelukkig.

Tot na de stage, lief België

 Adinda

Update

Laatste weken. Super druk. Heerlijk, wel. Stuur zodra ik kan.

X

Adinda

Hoe ziet een willekeurige weekdag er nu uit, Adinda?

1)   Langs de fietswinkel gaan en herkend worden als de Belg met haar man/vriend.

2)   Krentenbollen halen omdat de tijd in de fietsenwinkel uitliep (wielertoeristen) en je geen tijd meer hebt om middageten te smeren.

3)   “Goeiemorgen Adinda” horen wanneer je de OWP (de bib) binnenstapt. Vrolijk “Goeiemorgen Eveline” terugzeggen.

4)   Les volgen en daarna nog twee goede presentaties doen (nice).

Tijdens die lessen standaard “verbeterd” worden op je Vlaams, af en toe een Vlaams mopje ertussen steken. Leukste van vandaag:

-          Leerkracht, voorgelezen uit een boekje seksuele opvoeding voor kinderen uit de jaren stillekes: “Bij vrouwen noemt men dit de tijd van de maand, de maandstonden, ongesteld zijn, of te wel je regels hebben”.

-          Leerkracht: natuurlijk noemt niemand dit nu nog “regels” tenzij je een heeeeeeel oud vrouwtje bent.”

-          Adinda: “Of een Belg, natuurlijk”.

5)   Een gratis broodje kroket krijgen tijdens de middagpauze als bedanking omdat we massaal de nationale enquête ingevuld hebben.

6)   Een potje Jodenkoeken opendoen tijdens de les want eten tijdens de les is oké wanneer je honger hebt.

7)   Naar huis fietsen door de regen.

8)    Patatjes, worst, erwtjes en peekes (voor de Nederlanders: dat zijn wortelen).

9)   Ukulele spelen.

10)              Sturen met de vriend(en) en familie.

11)              Tv zien.

12)              Slapen. Perfect, easy day.

Laatste maand: fotoblog

Hey peeps

Het is zo ver. De laatste maand is begonnen. Geen nieuws. Nog steeds les volgen, les geven, koken, ukulele spelen, papers schrijven,… living the simple and happy life. Hier een kleine fotoreportage om de stilte te overbruggen.

Xoxo

Adinda

PS: sorry, het is niet heel spectaculair. Mijn meeste foto's zijn niet-online materiaal aangezien er kinderen uit de klas opstaan.

1) Lekker druk lesjes voorbereiden, ook voor België (wanneer 

ik op rare momenten eens echt tijd te veel heb). 

2) Op het koudste moment was er nog steeds geen 

dichtgevroren meer om op te schaatsen. Jammer! 

3) De varkens waren jarig :)

4) De radijsjes en kookkunsten blijven beiden groeien.

5) Het leven in Nederland: de IJzel, de voorjaarsmarkt, 
de ronde van Vedette, voorjaarszonsondergangen, 
rustige straatjes, het stadhuis...

 

 

 

6) Pasen vieren met het gezin en de vriend.

7) Het schoolleven: verjaardagskaartjes, een 

kettingreactie bouwen, bezoek aan de boerderij...

Het dagelijks leven met zijn hoogtepunten

Hey Belgjes (en eventueel Nederlands bezoek)

Soms denk ik: “Ik moet wat meer bloggen.” Op andere momenten denk ik: “Maar wat moet ik dan zeggen? Het leven is hier normaal. Stage voorbereiden, les volgen, taken maken… In België blog ik deze zaken toch ook niet.” Het leven is hier een leven geworden. Een normaal, dagelijks, doodgewoon, geniaal leven.

Enkele hoogtepunten:

1. Openlesavond.

Deze week geef ik de hele week les op de montessorischool. Ik begin steeds langere dagen alleen te dragen. Doch, alleen, ik heb perfecte begeleiding. Begeleiding die me respecteert, die positief is, complementeert, die hulp biedt wanneer dit nodig is maar die ook afstand kan houden als ik daar iets uit kan leren. Ik heb begeleiding die me initiatief laat nemen, die me zaken voorstelt die effectief voorstellen en geen verplichtingen zijn, die mee de vloer veegt en de ramen kuist na de werkdag. We werkten in de klas al een tijdje rond de industriële revolutie: kinderarbeid, fabrieken, machines… Er werd geëxperimenteerd met het maken van eigen batterijen, eigen auto’s, eigen graafmachines, eigen stoomboten, raps over de industriële revolutie, een stopmotionfilm, eigen uitvindingen, het fabrieksleven… Op woensdagavond werden al deze werkjes -met de uitleg die erbij hoort- vol trots getoond aan de ouders. Alle kinderen straalden, verbaasde ouders straalden, ik straalde. Wat een ongelofelijk heerlijk gevoel! Wat een prachtavond! Wat een trots!

2. Faro

Een lang weekend weg moet helemaal kunnen. Van stralende zon tot gietende regen. Van boottochten, tot kerken. Van ooievaars tot pauwen. Van verdwalen in de oude straatjes tot heerlijk tafelen. Parfait! Sleutels kwijtspelen is dan misschien een minpunt, maar uiteindelijk komt alles altijd goed. Zelfs de kindjes op het vliegtuig waren lachend.

3. Cultuur

Zoals gezegd is het leven hier ongeveer hetzelfde aan het draaien als het thuis doet/deed. Vanavond zag ik dan ook de voorstelling van de nieuwe CD van Maaike Ouboter in de Deventerse schouwburg. Op een of andere manier blijf ik Belg. Als ik mensen passeer, valt het aan de manier hoe ik “sorry” of “excuseer” zeg al op dat ik niet Deventers ben. Of misschien is het niet “de manier waarop” maar “het feit dat ik het zeg” dat me verraadt. Het sociaal Nederlands bloed speelt wel. Binnen de seconde zat ik -ondanks alleen vertrokken te zijn- in een gesprek met de vrouw naast me. Toen op het podium gezegd werd “dat Maaike een gesprek had met een typische Belg” kreeg ik een lachende elleboogstoot. Dat we een beleefd volkje zijn dat geen ja of nee weet te kiezen, kon ik niet weerleggen. Ook tijdens de pauze -drankje inclusief in de inkomstprijs, zalig!- meteen interessante gesprekken met totaal vreemde mensen. Wat de opener “prachtige Harry Pottertrui” al niet te weeg kan brengen.

Over het Belg zijn: ik voel me hier echt wel thuis. Als je het cadeau voor de artiesten herkent als “Deventerse koek in half doorschijnende folie” ben je op de goede weg. Ook al mocht ik niet mee stemmen, ik kon volgen in de “teamkamer” (leraarskamer) op verkiezingsdag. Sterker: natuurlijk had ik de stemtest gedaan en wist ik wie mijn favorieten waren voor de gemeenteraadsverkiezingen en wat de standpunten waren omtrent populaire Deventerse vraagstukken.

Enkele gedachten:

1. Ik ben best wel een idealist. Dat is misschien een soort naïviteit, maar het lijkt me de mooiste naïviteit die bestaat. Ik wil geloven dat iedereen naar de ideale wereld wil streven. Dat die ideale wereld in sommige ogen anders is dan in die van anderen, is iets dat we met z’n allen moeten proberen overkomen.

2. Ik ben een persoon die het vergeten brandend fietslicht van een ander zonder nadenken uitdrukt.

3. Ik ben een persoon die met iedereen kan communiceren. Tegelijkertijd ben ik een persoon die soms ook eens even niet wil communiceren.

4. Harry Potter is altijd een gespreksonderwerp.

5. Nu snel mijn bed in. Morgen laatste dagje in de stageweek. Niet getreurd, though. Maandag en dinsdag mag ik weer naar mijn stageklasje.

6. Ik ben al voorbij het “halverwege” punt. Time flies when you are having fun.  

Tot snel, mijn België

Xoxo

Adinda

Zelfontplooiing en emoties

Ik ben zeer verbaasd over mezelf, iets wat ik niet verwacht had -iets waar ik zelfs niet aan gedacht had- toen ik aan dit Erasmusavontuur begon. Dit om de volgende reden: ik ben jaren niet meer alleen geweest. In Turkije leefde ik samen met 30 vrijwilligers. Teruggekomen in België onderhield ik de vriendschappen uit het middelbaar, zag ik mijn familie, maakte ik nieuwe vrienden op de universiteit en later in de hogeschool, begon ik aan mijn studentenjobs(sss), ontdekte ik het leven in de studentenraden(nnn), in de studentenclubs(sss), ging ik vaak naar het theater… Mijn agenda zit thuis volgepropt van ochtend tot nacht, elke dag opnieuw. In een poging om niemand te verwaarlozen, verwaarloos ik iedereen. Dat is iets waar ik me al een tijd schuldig over voel, waar ik me druk in maak. Ik zag echter geen andere weg.

Hier heb ik dat niet. Ik heb geen jobs, geen vergaderingen, geen verschillende vrienden(groepen) met wie ik “al lang nog eens moet afspreken”. Ik heb vier mensen waar ik mee samenleef, die vooral op hun kamer zitten, waar ik af en toe eens mee eet, heel af en toe eens iets mee ga drinken. Ik heb klasgenoten die ik zie op school, waarmee ik me amuseer tijdens de pauzes. Ik voel me goed, kom met iedereen overeen. Als je alles optelt, ben ik een halve week alleen, een halve week niet.

(Ja, Adinda, dat weet ik allemaal al. Van wat ben je nu verbaasd?)

Vandaag heb ik -in een gesprek met een klasgenoot- oprecht beseft dat ik niet verdrietig ben over deze rustige agenda. Vroeger was elke minuut “alleen zijn” horror. Ik kon dat gewoon niet. Nu is dit weg. Wat een verrassing, wat een opluchting. Begrijp me niet verkeerd, ik wil zeker niet zeggen dat het hier beter is en dat ik niemand mis. Wat ik wel wil zeggen is de egocentrische boodschap: ik kan alleen zijn zonder eenzaam te zijn. Ik wist niet dat ik dat kon. Vroeger kon ik dat niet, dat is zeker. Vandaar de oprechte, zeer positieve, verbazing. 

Het loopt niet altijd van een leien dakje, dat alleen zijn. Als je nieuws hoort van thuis waar je bij wil zijn, kan je dat niet. Punt. Dan doe je ook dat alleen. Ik sprak er met mijn stagementor over. Zij zei me “Adinda, neem dan toch gewoon in het weekend de trein naar huis. Waarom doe je dat niet?” Pas toen die vraag mondeling gesteld werd, wist ik het antwoord: omdat naar huis gaan het probleem niet is; het is het thuis weer naar hier vertrekken dat ik niet zie zitten. Het is hier heerlijk, dus ik wil het risico niet nemen om niet meer terug te komen omdat het afscheid nemen te zwaar is.

Genoeg filosofie voor vandaag. Verder nieuws.

Stage gaat met de normale ups en downs. Ik begin steeds langer les te geven, het montessorisysteem steeds beter te beheersen. Ik ben echt dol op de kinderen, en zij genieten (denk ik) ook van mij.

Ukulele leren spelen oefen ik nog steeds dagelijks. Het gaat beter en beter. Ik heb ondertussen mijn eigen pareltje gekregen van mijn parel van een vriend (de linkse, de rechtse was mijn oefenmodel, mijn eerste akkoord ooit).

School is nog steeds interessant en ik onderhoud braaf mijn werk.

Koken en kuisen gaat zijn gewone gangetje. Mijn pasta carbonara was echt wel lekker; en ik heb nu mini-ijsjes. Joepie.

Weekends bestaan uit naar de markt gaan, een wasje doen, de stad nog beter leren kennen. Soms alleen, soms met bezoek.

Binnenkort zijn het hier verkiezingen (21 maart). Ik ben wel fan van de affiches. Nederlandse slogans, daar word je vrolijk van. Ik ga hier geen partijen promoten, dus ik kan je alleen aanraden enkele posters op te zoeken. Geen stemrecht voor mij, jammer.

Verder geen nieuws. Ik ben gelukkig.

Mis jullie <3

Adinda

Het leven in Nederland: een overzicht van hoe mijn dagen er uitzien

Adinda, waarom duurt het zo lang voor je nog eens blogt?

Dat is een vraag die ik vele keren gekregen heb. Hierbij het antwoord: ten eerste gaat mijn leven hier natuurlijk door. Ik moet niet alleen blogs schrijven, ik moet ook naar school, taken maken, eten klaarmaken… Het is hier zeker niet rustiger dan thuis (behalve dan het weekendwerk, de anderhalf uur durende busritten en de wekelijkse vergaderingen die wegvallen). Ten tweede probeerde ik al enkele keren neer te schrijven dat ik hier -ondanks het gemis van familie en vrienden- enorm gelukkig ben. Dit neerschrijven lukt echter nooit zonder dat ik (onbedoeld!) zaken/mensen/instanties in België licht bekritiseer. Dit willen we natuurlijk vermijden. In onderstaande blog zetten we dit opzij, en ga ik lekker objectief mijn dagen (proberen) te beschrijven.

De stage in de montessorischool

De eerste keer in de montessorischool was een overrompeling van prikkels. Alles is anders. Je komt binnen, iedereen is aan andere dingen bezig, iedereen gaat in alle hoeken van de klas materiaal halen, iedereen loopt in en uit de klas. Het was veel om te bevatten, want ondanks dat ik geen idee had wat er allemaal gebeurde, wisten de kinderen dat duidelijk wel. Je voelt de structuur, maar hem observeren en vinden was een opgave. Hoe meer ik in de klas kwam, hoe meer ik alles door begon te krijgen. De leerlingen komen binnen, maken hun planning, voeren deze uit. Op het bord staat elke dag een rooster. Zo weten de leerling wanneer er welke klassikale momenten zijn.

Ik heb nu drie stagedagen gehad, op dag drie zelfs al een mini-lesje gegeven. Van observeren achteraan in de klas is er vanaf dag 1 geen sprake geweest. Ik ga meestal (individueel) rond in de klas. Niet van hot naar her, maar gewoon steeds in dezelfde cirkel. Kinderen die een vraag hebben zetten hun dobbelsteen op “vraagteken” en werken verder aan iets anders dat ze moeten doen tot ik bij hen kom. Zien ze dat ik (of juf Els natuurlijk) nog ver zijn, zie je hen vaak uitleg vragen aan een medeleerling. Op dat vlak is een klas met meerdere leeftijden natuurlijk handig.

Terwijl ik rond ga in de klas kijk ik over de schouder van de leerling mee naar wat hij/zij aan het doen is. Ik verbeter de al gemaakte opdrachten zodat de leerlingen (en ik) weten of ze de stof ook echt begrijpen. Indien dit niet het geval is, zoek ik samen met de leerlingen uit hoe dat komt. Dat doe ik door te vragen “Leg mij eens uit hoe je zo’n oefening maakt”. In hun uitleg hoor ik waar de denkfout zich bevindt, waardoor ik hen kan helpen deze goed te trekken. Hier ben ik al stevig van mezelf verschoten. Zo heb ik -zonder voorbereiding- heel zinsontleding herhaald met een leerling uit groep 7. De dag nadien liet ze mij een foutloos opdrachtenblad zien. Dan ben je toch even trots. De materie was blijkbaar duidelijk na mijn improvisatielesje.

De leerlingen hebben -natuurlijk- ook klassikale lessen. Ik zag tot nu toe muziek, kosmische (zo noemen zij wereldoriëntatie), begrijpend lezen + actualiteit, buitensport, enkele boekbesprekingen, een mini-klassikaal lesje rekenen met kommagetallen en hoe ze een toets maken. Ondanks het feit dat de leerlingen zo vaak alleen werken, voel je dat het echt een klas is. Dit komt volgens mij door de persoonlijke klassikale uitleg aan het begin van de dag, tijdens de maaltijd (in de klas) en het momentje voor de leerlingen naar huis gaan. Als ik aan leerlingen (individueel) vroeg wat ze van de klas vonden, zeiden ze allen dat het hier leuk was, dat ze graag naar school kwamen. In een 4^de tot 6^de leerjaar is dat toch niet meer bij iedereen van toepassing -leek me- maar blijkbaar wel. Leuk!

Als leerkracht zijn de dagen stevig. Je hebt minder klassikale lessen dan in het regulier onderwijs, maar je bent wel non-stop bezig. Er is geen vaststaande pauze ’s ochtends (Maria Montessori geloofde dat de leerlingen minstens 3 uur tijd nodig hebben om goed te kunnen leren. De leerling bepaalt zelf wanneer hij/zij pauze neemt. Zo zijn er altijd leerlingen aan het werk, dus ben je als juf ook non-stop aan het werk). Dat wil zeggen dat je als leerkracht actief met de leerlingen bezig bent van 8.15 u tot 11:30. Dan heb je een half uur pauze (tijd om te eten), waarna je naar boven gaat en je met de leerlingen praat terwijl zij eten. Daarna is het weer les van 12:30 tot 14:30. Dan is het echter -net als in België- nog niet gedaan. Verbeteren, oudercontacten, vergaderingen…

Tenslotte woonde ik ook al enkele oudercontacten bij. De leerlingen krijgen geen punten terug, maar het rapport van de leerlingen bestaat uit bolletjes (werkpunt, gemiddeld, sterk) met een uitleg bij. Ook voegden de leerlingen zelf een tekstje toe naar mama en papa. Hoe beleven zij school? Op het oudercontact krijgen de ouders -naast het bolletjessysteem- ook enkele tabellen te zien. Hierop staat de groeicurve die de leerlingen maakten. Zo zie je of de leerling per vak in stijgende lijn gaat, stilstaat of wegvalt. Een zeer leerlinggerichte aanpak waarbij ook het gedrag van de leerling ter sprake komt, hoe hij/zij zich voelt…

De lessen op de hogeschool

De klassen zijn hier heel klein ten opzichte van onze klassen op KdG. In mijn klas zitten we -als we volledig zijn- met zo’n 15 in de les. Dat maakt dat ik iedereen echt al goed begin te kennen. Leuk, als je hier maar 3 maanden bent. Ik voel me dus op mijn gemak.

Hieronder de omschrijving van mijn vakken:

• Sociale veiligheid

Zeer interessant vak! Hoe ga je om met sociale veiligheid in de klas. Onderwerpen die we al bespraken: algemene veiligheid (de wet er rond, vormgeving ervan…), seksuele en relationele opvoeding, gevaar van sociale media, cyberpesten en cybermisbruik. Onderwerpen die nog zullen volgen: radicalisering, polarisatie, pesten…

• Literatuurstudie onderwijskunde

Dit is een vak dat volledig in zelfstudie wordt doorgenomen. Ik doe een onderzoek naar de leesbevordering op mijn stageschool. Ik nam een bundel artikels door over leesbevordering stimuleren, voorwaarden van een klas- en schoolbibliotheek… Daarna stelde ik interviews op om af te nemen bij leerlingen, leerkrachten, ouders en de directrice/leescoördinator. Deze kan ik -na goedkeuring- afnemen. Nadat ik de school geanalyseerd heb, zal ik enkele manieren uitschrijven om leesbevordering op school verder te promoten.

• Onderwijs van de toekomst.

Dit vak heeft wat weg van het vak “visies op onderwijs” in België. Daar gingen we -na de lessen rond opzoekwerk, verder denken dan wat logisch is, enkele onderwijspraktijken in het buitenland en leren argumenteren- met behulp van wetenschappelijk onderzoek op zoek naar onze eigen visie, naar ons ideaal onderwijs (yaay, 16/20). In Nederland bekijkt men het vak langs een andere hoek. Eerst krijgen we een algemene uitleg: hoe ontwikkel je een eigen curriculum in een schoolwerkplan, wat zijn de algemeen gedragen visies (wetenschappelijk gezien zijn er 4: scholar academic, social effeciency, learner centered en social reconstruction)… Uiteindelijk zullen we ook op onze eigen visie uitkomen, maar dan niet de ideale versie, wel de haalbare versie van het ideaal beeld, een visie die de steeds veranderende maatschappij kan overleven. Tot nu toe zeer interessant en met opvallend weinig overlapping van de Belgische lessen. Het is dan ook een breed onderwerp.

• Geestelijke stromingen

Deze lessen krijg ik van de schrijver van het boek dat we in België moesten aankopen voor het vak zingeving, religie en levensbeschouwingen. Grappig! Concreet buigen we ons over de huidige maatschappij (waarop moeten we letten, waar komt de wrijving vandaan…) en over hoe we geestelijke stromingen in ons lessenpakket kunnen verwerken. Zeer praktijkgericht.

• Kennisbasis Nederlands/wiskunde

Is een vak dat ik eigenlijk niet mee hoor te volgen, maar het is interessant en ik mag binnen, dus… ja… In Nederland moet elke student -net als bij ons- een basiskennistest Nederlands en wiskunde afleggen voor de start van de opleiding. Hier hebben ze echter ook een kennistest aan het einde van de opleiding. Deze is voor heel Nederland hetzelfde en het is niet bepaald een eitje. Interessant vak om mee te volgen dus.

• Wetenschap en techniek

Zeer praktijkgericht: hoe wetenschap en techniek in de klas brengen. Hoe onderzoekend en ontwerpend leren stimuleren tijdens de lessen. Hoe observeer en stimuleer je samenwerken tijdens groepswerk…

• Literatuurstudie onderwijskunde

Het laatste zelfstudievak. Er waren verschillende opties waaruit je kon kiezen. Je leest boeken en schrijft een rapport over wat je uit die boeken leerde voor je eigen klaspraktijk. Ik koos een eigen onderwerp (anderstalige nieuwkomers en kinderen met een meertalige achtergrond), zocht boeken die bij het onderwerp hoorden, stuurde de lijst ter goedkeuring op en… wel… heb nog 800 pagina’s te gaan. I will let you know.

• Extra

Verder hadden we ook een excursie naar een methodeschool. Ik koos voor Jenaplan omdat ik hier een vrij slecht beeld van had. Zoals verwacht (en gehoopt) was ik na mijn bezoek zeer positief verrast. Er zijn veel gelijkenissen met Montessori: de leerlingen werken vaak zelfstandig met een eigen planning, de leerlingen zitten in groepen verspreid over drie leerjaren… Verschillen die ik (op die ene dag) opmerkte: de leerlingen werken met de hele school rond hetzelfde onderwerp, de leerlingen werken sterk aan inspraak (klassenoverleg, na de les overleggen wie het heel goed deed en wie een tandje bij moet steken…), de leerlingen hebben een vaststaande pauze ‘s ochtends. Een leuke video van de klas die ik bezocht: https://www.destentor.nl/deventer/klas-neemt-jackies-over-voor-de-lunch~af0646ef/

Het samenwonen met buitenlandse studenten

Hier is de sfeer nog steeds gespannen tussen de partijen die elkaar niet echt kunnen uitstaan. Blij dat ik goed met iedereen overweg kan. Minder blij dat iedereen mij probeert te overtuigen van zijn/haar gelijk. Gelukkig zijn we met twee in de middenpartij. Ik kan met haar wel echt van vriendschap spreken. Kuisen à geen problemen. Wassen à geen problemen. Het koken overleefde ik tot nu toe. Soms best wel verbaasd van het feit dat het lekker is. Het enige dat ik qua eten echt mis is Belgisch brood en wel… de macaroni met prei en gehakt van de mama 😊

Het leven in Deventer

Het is echt een gezellige stad! Grappig trouwens hoe hier leven is voor jong en oud. Terwijl in België alles vrij gescheiden is (de studentenbuurt, de cafés met een ouder publiek, de toeristische plekjes…) is dat in Deventer allemaal gemixt. Als je een kroeg binnenstapt ’s avonds zal je telkens volk van 18 zien, en volk van 50. Allemaal dik oké! De verwoording “gaan stappen” blijft toch wat wennen. Verder heb ik ook al geniaal lekkere bagels gegeten en is de markt op zaterdag. Mensen lachen altijd naar mij wanneer ik spreek. Soms zie je hen zich afvragen waarom er in vredesnaam een Belg in Deventer is. Leverde me al enkele leuke gesprekken op.

Ten slotte heb ik van mijn vrije tijd gebruik gemaakt door elke dag een beetje ukelele te oefenen. Ja, ja, wie weet speel ik (eindelijk) een instrument als ik thuis kom.

Woordenschat

Zoals eerder gezegd heb ik -ondanks het andere accent- weinig problemen qua verstaanbaarheid. Handig! Enkele zaken die ik opmerkte:

• ·         Nouw à nu
• ·         Handenbindertje à een kind dat veel aandacht vraagt
• ·         Jochie
• ·         Meiden (ei lekker lang uitrekken)
• ·         Onderbouw, middenbouw, bovenbouw à 1^ste, 2^de en 3^de graad
• ·         Voortgezet onderwijs à middelbaar
• ·         Vet à heel
• ·         Knettetrots, knetteblij à heel
• ·         Studievertraging à PDT-studenten
• ·         Lio à stage van 6 maanden in het vierde jaar aan de PABO
• ·         Te moes opzitten à geen idee wat dat betekende
• ·         ZEUVEN à 7
• ·         Verkering krijgen à <3
• ·         Moduulboek à cursus